رورویک

من یه وسیله دارم که میگن اسمش رورویکه. این روزا مامانم همش اصرار داره منو بذاره توش.

اولین باری که توش نشستم یه کوچولو ازش خوشم اومد و با وسایلای بازی که جلوش نصب

شده یه کم بازی کردم. رورویکم مثل ماشین باباییم فرمونو بوقو دنده داره. وقتی هم که دکمه

های روشو فشار میدم آهنگ میزنه و چراغای رنگی رنگیش روشن میشن که برام خیلی جالبن

طبق معمول دوست دارم مزه دنده و فرمون رورویکم رو هم امتحان کنم

اما یه کم که میگذره حسابی حوصلم توش سر میره و شروع میکنم به گریه کردن تا مامانم منو

بیاره بیرون...

آخه چه جوری بگم دوس ندارم منو بذارین تو رورویک...

من بیشتر از اینکه توی رورویک باشم دوس دارم اینجوری باهاش بازی کنم

اینجوری بیشتر بهم خوش میگذره

منو بگیرین...

آخ.........................

از اونجایی که من خیلی شیطون شدم و یه جا بند نمیشم مامانیم فقط وقتایی که کاری داشته

باشه و بخواد منو یه جای امن بذاره تا نتونم تکون بخورم، میذاردم تو رورویک و اگه تا دو سه

دقیقه منو بیرون نیاره دادو بیداد و گریه رو سر میدم. نمیدونم آخه این چیزا دیگه چیه که برا آدم

میخرن. تازه فکر میکردن چیز خوبیه و من خوشم میاد، قبل از به دنیا اومدنم خریدن. البته ماماما

(مامان مامانیم) دستت درد نکنه که به فکرم بودی و اینو رو سیسمونیم برام خریدی.